Trasy żeglug
KRZYSTOF KOLUMB
Pierwsza Wyprawa.
W 1492 roku Kolumb przybył do portu Palos, w którym otrzymał dwie karawele: Niña i Pinta. „Santa Maria“. „ Pinta“ i „Nina“ popłynęły. Po postoju na Wyspach Kanaryjskich ekstrada statków ruszyła na zachód. Po ponad dwumiesięcznej żedludze jeden z marynarzy dostrzegł ląd. Najprawdopodobniej znajdowali się na Wyspie Waltinga. Wnioskując z tego, że znajduje się na północ od głównego lądu, Kolumb obrał nowy kurs na południowy zachód i w październiku odkrył Kubę, a w grudniu Haiti.
Druga Wyprawa.
Minął rok po pierwszej wyprawie Kolumba. 15- 17 statków z 1500-2500 osobami wypłynęło. Druga wyprawa wyruszyła we wrześniu 1493. Tym razem Kolumb wybrał trasę prowadzącą bardziej na południe i w związku z tym ląd osiągnął na Małych Antylach. Odkrył kolejno: Dominikę, Marie- Galante, Gwadelupę, Antiguę i Portoryoko. W listopadzie ponownie dotarł do Haili. W dalszej podróży popłynął wzdłuż południowych wybrzeży Kuby i odkrył Jamajkę. Wiele uczestników podróży opuściło załogę, zniechęceni marnymi zarobkami i brakiem legendarnego bogactwa. W tej sytuacji w marcu Kolumb wyruszył w drogę powrotną do Hiszpanii. Przybył tam w czerwcu.
Trzecia Wyprawa
W maju 1498 Kolumb wyruszył sześcioma statkami na zachód. Trzy statki popłynęły na Haiti, a pozostałymi popłynął na południowy zachód z nadzieją na odkrycie Indii. Podczas tej wyprawy po raz pierwszy osiągnął kontynentalną część Ameryki. Do brzegu dotarł
na południe od ujścia Orinoko. Później, płynąć ma zachód, odkrył Trynidad. Zawrócił w stronę północnego zachodu i pożeglował na wyspę Haiti, gdzie w tym samym czasie założono pierwsze hiszpańskie osiedla.
Czwarta Wyprawa
W 1502 czterema okrętami i w towarzystwie 150 osób załogi Kolumb ponownie wyruszył na zachód. Po odkryciu drogi do Indii przez Vasco da Gamę, chciał udowodnić, że droga do istnieje też krótsza, wygodniejsza i bezpieczniejsza droga do Indii wokół kontynentu afrykańskiego. Usiłował znaleźć taką trasę. Spodziewał się jej na zachód od Kuby, więc się tam skierował. Dotarł do wybrzeży Hondurasu i Wybrzeża Moskitów. Stracił 2 statki, zrezygnowany powrócił na północ. Aby pomóc rozbitkom, popłynęli na Haiti i sprowadzili pomoc. Kolumb był w ciężkim stanie i w listopadzie 1504 roku odtransportowano go z powrotem do Hiszpanii.
OPŁYNIĘCIE ŚWIATA
FERDYNAND MAGELLAN
W sierpniu 1519 roku pięć statków pod dowództwem Magellana opuściła Sewillę. Popłynęła rzeką Gwadalkiwir do Sanlucad de Barrameda. Zostali tam na parę tygodni, ponieważ hiszpańskie władze nie były do końca przekonane co do wyprawy Magellana. Ostatecznie we wrześniu 1519 roku wyruszył z 270 członkami załogi. Po postoju na Wyspach Kanaryjskich przybył na Wyspy Zielonego Przylądka, skąd wziął kurs na Przylądek Świętego Augustyna (Ameryka Południowa). W listopadzie przekroczył równic, a w grudniu razem z załogą ujrzał brzegi Brazylii.
W Rio de Janeiro uzupełnili zapasy. Następnie pożeglowali wzdłuż wybrzeża Ameryki Południowej. W styczniu zatrzymali się nad Rio de la Plata. Wyprawa szukała przejścia na morze po drugiej stronie lądu amerykańskiego. U wybrzeży Argentyny zostali niemile zaskoczeni nadejściem zimy.
Spędzili zimę w Patagonii. W marcu założyli osadę Puerto San Julian.
W sierpniu podjęli podróż przez Cieśninę Magellana, która przecina południowy kraniec Amerki Południowej. Niestety, statek rozbił się w drodze powrotnej. Pozostała flota w październiku osiągnęła Cape las Virgenes i przeyła przez Cieśninę Wszystkich Świętych ( obecnie: Magellana). W listopadzie wypłynęli na południowy Pacyfik, które Magellan nazwał Morzem Spokojnym.
JAMES COOK
Pierwsza Wyprawa
W 1766 zlecono Cookowi podróż na południowy Pacyfik w celu zaobserwowania przejścia Wenus przez tarczę słoneczną. Wyrusza 1768 z Anglii. Opływa przylądek Horn i płynie w kierunku zachodnim. W kwietniu 1769 dopływa do Tahiti, gdzie przeprowadza obserwacje astronomiczne. Po obserwacjach Cook popłynął na zachód i zbadał, czy na półkuli południowej istnieje nowy, nieodkryty kontynent. Odkrywa cieśninę Cooka. Następnie obiera za cel Van Diemena i sprawdza czy nie jest ona tym południowym kontynentem. Jednak popłynął za bardzo na północ i dociera do nieznanego lądu, który obecnie jest wybrzeżem Australii. Flota płynęła wzdłuż wybrzeża na północ. Załoga dociera do zatoki wcinającej się wewnątrz lądu. Podróż nadal odbywała się w kierunku północnym. Dalej popłynęli w kierunku obecnego półwyspu Jork, a następnie przez cieśninę Torresa.
Druga Wyprawa
Zlecono Cookowi ponowne poszukiwania mitycznej Terra Australis. Cook opływając Nową Zelandię udowodnić że nie jest ona częścią żadnego większego lądu, więc przypuszczono, że Terra Australis leży bardziej na południe. W skład ekspedycji wchodziły dwa okręty: „Resolution“ i „Adventure“. Ta wyprawa w 1773 roku jako pierwsza przekroczyła południowe koło podbiegunowe. Odkryto Południową Georgię, Południowy Sandwich. Nadal badano Antarktydę. Podczas podróży powrotnej przebywali na następujących wyspach: Przyjacielskie, Wielkanocna oraz Vanuatu. Ta wyprawa udowodniła, że Terra Australis jest jedynie naukową mrzonką. Ważną częścią tej wyprawy było też udowodnienie przydatności chronometru.
Trzecia Wyprawa
W trzecią podróż Cook wyruszył w lipcu 1776 roku na statku „Discovery“. Towarzyszącym statkiem był „Resolution“. Najpierw brytyjczycy opłynęli Przylądek Dobrej Nadziei, wpłynęli na Pacyfik, następnie dotarli do Tahiti. Jako pierwsi Europejczycy zobaczyli Hawaje (1778). W tym samym roku dostrzegli brzegi obecnego stanu Oregon. W marcu w końcu ujrzano linię brzegową. Była to wyspa Vancouver. Cook wziął ją za część stałego lądu. Przebywali tam prawie miesiąc. Następnie udali się z Nootki na północ. 1779 roku powrócili na Hawaje. W lutym w zatoce Kealakekua skradziono jedną z łodzi Cooka. Cook wrócił, aby odebrać swoje rzeczy, doszło do krwawej walki. Ostatecznie Cook został zatłuczony na śmierć pałkami. Został zjedzony. Od tej pory dowodzenie nad pozostałymi okrętami przejmuje Clerke. W 1780 osatecznie powrócili do Anglii.
 |
